Na 5 weekendsesshins heeft Zen Centrum Den Bosch van 30 mei tot en met 4 juni haar eerste weeksesshin gehouden. Het was een positieve ervaring. De verdieping die deze weeksesshin heeft gegeven is van invloed op de hele Metta Sangha.

Om een indruk te geven wat een sesshin kan geven hebben vier deelnemers een persoonlijk verslag geschreven over hun ervaringen. Samen met de foto’s is het voor de deelnemers aan de weeksesshin een mooie herinnering en aan de andere leden van de Metta Sangha geeft het een goede indruk wat zo een intensieve zentraining kan geven aan verlichting en verdieping van de beleving van zen.

De Gouden Bel – Han Leeferink

Ooit is ergens door iets of iemand De Gouden Bel aangeslagen; niet in wat wij Geschiedenis noemen, niet in wat wij Tijd noemen, maar daarbuiten. Voor den beginne. En de klank van De Gouden Bel resoneert voor eeuwig in het universum en is zo zacht en zo zuiver (en tegelijkertijd zo alom vertegenwoordigd) dat we heel stil moeten zijn om die te kunnen horen. Tijdens de weeksesshin was die klank af en toe hoorbaar, niet alleen voor mij, maar afgaande op de toespraken van de deelnemers tijdens het afsluitende feestelijke ontbijt voor iedereen.

Iemand vertelde over het verlangen dat ze voelde om haar leven eenvoudiger te leven.

Iemand vertelde over de angst die hij had gevoeld tijdens het mediteren en hoe die angst was omgeslagen in een gevoel van diep geluk.

Iemand vertelde over een heel intense ervaring van dertig jaar geleden met een doodzieke hond en hoe die ervaring haar opnieuw had geraakt.

En ikzelf? Ik voelde me gedurende de week steeds opener en steeds meer verbonden met de anderen en werd steeds vaker geraakt door heel kleine dingen: het geluid van de regen op het dak van de Mariakapel, een groepje dat in stilte bij elkaar zat op de trap in de zon, iemand die drie dagen geen diepe buiging had gemaakt en dat plots wel deed… Ik voel me sterker dan ooit verbonden met zen en voel een groot verlangen om op mijn manier bij te dragen aan het hoorbaar maken van de klank van De Gouden Bel.

Han

Eerste weeksesshin van Zen ”s-Hertogenbosch  – Agnes van den Brink

Deze week is er veel gebeurd.

De sesshin werd gehouden op mijn geboortegrond. Hier vlakbij ben ik geboren en sinds lange tijd woon ik weer in deze streek. Dit heeft me de hele week een warm thuisgevoel gegeven. De zorg door de staf en de mensen van Mariënkroon versterkte dat nog eens.

In de sesshin ging het vooral om het zitten: zazen.
Goed zitten, je lichaam voelen, denken: niet denken, openheid ( en daar kan van alles in komen).
Het was een pijnlijke kwestie, dat zitten op mijn knieën, maar het heeft me veel gebracht.
Een van de laatste keren zazen voelde ik dat ik daar niet alléén zat, en niet alleen voor mezélf.
Er was  een grote verbondenheid met de hele groep en met de hele wereld. Ik was mezelf vergeten.
In de teisho’s van Henk ging het over Genjo-koan en ook  legde hij  de betekenis van de rituelen uit waardoor ik deze met meer bewustzijn uitvoerde.
O.a.: het gebruik van kaarsen, wierook, de buigingen. Ook  de vergelijking met Quan-Yin, Maria en de geest werd duidelijk.
Het zingen van de soetra’s ging steeds beter. In het begin probeerde ik alles zo goed mogelijk te volgen en uit te spreken, ik hoorde mezelf. Aan het einde van de week luisterde ik naar de soetra’s, terwijl ik meedeed. Het geluid was zacht en als uit één mond.
De laatste dag werd Han ingewijd als Shu-so, letterlijk: tweede man.
Het was een prachtig, ontspannen en eenvoudig ritueel.
Daarna gaf Han zijn eerste teisho over ‘open en gesloten taalgebruik’ wat ik indrukwekkend vond.
Bij het afscheid van de deelnemers had ik nog wat gesprekjes. Ik merkte dat er iets in mij was veranderd: ik voelde een gelijkwaardige verbondenheid met iedereen om me heen en dat gevoel is nog steeds bij me.
Ik ben dankbaar dat ik dit heb mogen meemaken.

Agnes

Weeksesshin 2016 –  Hanny Weterings

Met dankbaarheid en verwondering kijk ik terug naar de weeksesshin die ik bij Henk gevolgd heb. Ongelooflijk hoe hij woorden weet te zeggen die (ook) mij kunnen brengen naar dat innerlijke geluksgevoel.
Een plek waar ik vol vertrouwen allerlei gedachten en belevingen kan doorleven en aanschouwen. Een plek, waar ik mijzelf diep verbonden voel met mijn diepere zelf én met die van de anderen om mij heen. We weten van elkaar dat ieders – en onze gezamenlijke stilte vaak vol lawaai is. Soms niet te harden en héél, héél pijnlijk.
Die gevoelige stilte, de teisho’s, de rituelen, ieders aanwezigheid, álles werd ingezet om het zitten vol te houden en door te gaan op de weg waarvan we zo vaak willen wegvluchten.
Ik voel dankbaarheid naar Henk dat hij hiervoor zulk goed gereedschap aanreikt.
Ook de manier waarop hij richtingen aanwijst naar die weg en die ‘heilige plek’.
De plek waar ieder van ons ‘verlichte’ geluksmomenten kan beleven die als lantarentjes blijven schijnen op onze eigen weg.
Ik voel ook dankbaarheid naar de groep waarin ik mij zo veilig, gesterkt en verbonden heb gevoeld. Ook dat heeft mij geholpen om weer wat dieper in mijzelf af te dalen en lantarentjes in de donkerte aan te laten gaan.

Met dank,

Hanny

Onno Pistorius

Het was mijn eerste sesshin, en ook de eerste sesshin van een volle week georganiseerd door Zen centrum Den Bosch. In stilte de week doorbrengen en 17 blokjes van 25 minuten mediteren per dag, dat had ik nog nooit gedaan.

Al zittend borrelde als eerste alle to-do lijstjes en recente gebeurtenissen op in m’n hoofd. Na ze bekeken te hebben gedurende de eerste paar dagen, begonnen m’n schouders snerpend pijn te doen. En m’n rug, en de knieën. Wat een inspanning, om zo lang en zo veel te zitten! Regelmatig voel ik mijn gezicht gloeien, ik wil blijven zitten. Ik wil niet capituleren, niet uit de zithouding, niet opstaan en weglopen, ik wil dit gewoon. De pijn in de schouders is enorm. Terwijl ik m’n aandacht er op richt en laat voor wat het is, maar nu zonder het irritant te vinden, merk ik dat deze pijn naar de achtergrond verdwijnt. Je zakt er als het ware doorheen! Het bijzondere is dat juist door deze inspanning, door de zithouding, door de duur, door de pijn die geen pijn meer is, er een heel nauwkeurige vorm van gewaarwording ontstaat. Het bewustzijn staat op scherp. Gedachten die opkomen, worden niet eerst een heel verhaal voordat ontdekt wordt dat er een heel verhaal ontstaan is. Bij het eerste begin van iedere gedachte, worden ze herkend en gelaten voor wat het is.

In de leegte verschijnen dingen. Bubbels komen naar boven en wordt aan voorbij gegaan. In de zo-heid der dingen is alles heel, de paradox met het alledaagse leven. Vorm en leegte, Genjokoan. Hoe mooi om te ervaren dat je zelf de beste therapeut bent voor jezelf!

De fysieke pijn tijdens het zitten wordt niet minder, maar het naar de achtergrond laten drijven van deze zit-pijn, het niet meer erg vinden en je richten op wat er fysiek en mentaal gebeurd, gaat steeds sneller en makkelijker. De manier om zo’n week te volbrengen is door je gedragen te weten in de groep. Iedereen worstelt. De groep helpt je. Zonder te spreken, zonder oogcontact.

De aandacht waarmee er tijdens de week gezeten en gelopen wordt, gegeten en gedronken, werkt nog lang door. Nu, weken erna, doe ik dingen met veel meer gerichte aandacht dan ervoor.

Dank Henk en Anja, voor de met zoveel toewijding georganiseerde week!

Onno

Foto’s van Elly:

Yaza

Sesshin betekent: verbinding met het hart.

Dit was goed voelbaar. Een grote betrokkenheid, liefdevolle vriendelijkheid en zorg voor elkaar maakten deze sesshin een inspirerende gebeurtenis waar we met vreugde op terugkijken.

Hartelijke Zengroet

Henk & Anja