Van 19 juni tot en met 24 juni hebben wij een Weeksesshin gehouden in de Abdijhof te Nieuwkuijk.

Het thema van de sesshin was Helder Licht, naar aanleiding van een hoofdstuk uit de Shobogenzo van Dogen: Komyo en het commentaar daarop van zijn belangrijkste leerling Ejo.
Om een indruk te geven wat een sesshin kan geven hebben drie deelnemers een persoonlijk verslag geschreven over hun ervaringen. Samen met de foto’s is het voor de deelnemers aan de weeksesshin een mooie herinnering en aan de andere leden van de Metta Sangha en onze zenvrienden geeft het een goede indruk wat zo een intensieve zentraining kan geven aan verlichting en verdieping van de beleving van zen.

Het verslag van de sesshin van Maaike:

Dit is het resultaat van mijn stil zijn:

Ik kijk terug op een prachtige, bijzondere sesshin vol licht en verbinding.
De eerste dag sprong ik echt in de stilte en het open aanwezig zijn, zo fijn om niet op te hoeven letten, te bedenken wat te zeggen. Alleen maar samen stil zijn. Het voelt als thuis komen, zo fijn! Ik ontdekte weer een gevoel van vroeger – ballet! Niet ballet of dansen om een uiterlijke houding, maar vloeiende beweging en schoonheid van binnenuit. Ik herinner me nog heel goed hoe ik als kind dansend door het huis bewoog met een houding die zacht en vloeiend was en ook met een soort eerbied erin. De wereld was dan glanzend en mooi (en helemaal gewoon). Ik heb deze sesshin regelmatig innerlijk dansend rond gelopen. De wereld was dan zacht en licht.

Er kwam ook een moment dat het denken ineens op hol sloeg – volledig in beslag genomen door iets dat er gebeurde. Vijf blokjes lang alleen maar malen, daarna een beetje overdonderd naar bed en de volgende dag weer heel veel gedachten. Toen ineens zag ik hoe ontzettend hard mijn ego aan het werken was om mij te helpen, zo hard werken, maar het lukte niet, werkte niet, er was paniek en nog harder werken. En ineens werd ik geraakt en was er ‘ach meisje toch’. De tranen sprongen in mijn ogen en er was weer licht!
Dat gebeurde een paar keer – het denken begon weer, er kwamen steeds meer oude gedachten en oordelen voorbij. Ik ben niet goed genoeg, de sesshin is mislukt, ik ben mislukt. Ik voelde de gedachten ontsporen, tot er een gedachte me echt raakte. Dan was er weer ‘ach meisje toch’ en tranen en licht.
Tegen de avond werd het weer rustiger, was er een zacht, teder licht. Toen ik buiten liep voelde ik me intens verbonden met het gras en de bomen en ik voelde de wind langs mijn armen.

Hele mooie en leerzame ervaringen die me bij zullen blijven, maar wat vooral bij me zal blijven is de groep. Zonder iets tegen elkaar te zeggen ontstond er elke dag meer zachtheid, verbinding en openheid. De rituelen samen werden mooier, aandachtiger. Iedereen droeg op zijn eigen manier bij aan de groep, door een klein gebaar, het delen van een peer, gewoon even samen een kop thee drinken. We voerden onze taken met steeds meer aandacht en toewijding uit en dat was voelbaar voor iedereen. Tijdens de teisho’s en ook bij het feestelijke ontbijt ter afsluiting van de sesshin werden er veel persoonlijke ervaringen gedeeld. Alles kon er zijn: verdriet, warmte, liefde, chaos en wanhoop. Mooie momenten die me dierbaar zijn.
Ik ben heel dankbaar en gelukkig dat ik hier bij heb mogen zijn,

Lieve groetjes, Maaike

 Het verslag van de sesshin van Janny:

Maandag 19 juni 2017 was het zover. Ik ging voor de eerste keer een week Zen doen in een klooster, maar wat hield dat allemaal in? De voorschriften ontving ik een korte tijd van tevoren en dat was nogal wat, maar ik kon me erop verheugen. Vijf dagen stil zijn, geen oogcontact, 5 uur opstaan, 22.45 uur naar bed, zwarte kleding, geen blote schouders, geen sieraden, niet lezen, mobiel inleveren en als klap op de vuurpijl 7 ½ uur per dag mediteren. Ieder die ik het vertelde keek me verbaasd aan en mijn dochter riep: “Mam wat bezielt je”. Na deze week kan ik zeggen “Zen” heeft me bezield.
De koan die we kregen was: “Wat is Licht”.
Na een paar dagen borrelde bij mij een ervaring op die ik lange tijd geleden heb gehad. Ik voelde dat het verhaal verteld moest worden en dat heb ik gedaan tijdens de Teisho maar ik ga het nu ook opschrijven als Ode aan het Licht.
Mijn dochter belde me een keertje op en vroeg hoe het met me ging. Niet zo goed zei ik haar ik ben verdrietig en voel me nutteloos, waarop ze zei: “Mam kom me helpen op school”. Ze gaf les op een school met overwegend allochtone kinderen die wel extra aandacht konden gebruiken. Ik was blij met dit voorstel. Op school kreeg ik een klein groepje kinderen toegewezen waarin Neslihan zat, een meisje van 6 jaar. Zij was kwetsbaar en ontzettend verlegen, heel bang om fouten te maken. Op een middag zat ik thuis en las wat inspirerende teksten. Geheel onverwachts kwam door mij heen een krachtig wit licht en een gevoel van geluk doorstroomde mij en ik wist dat het voor Neslihan was.
Ik vertelde mijn dochter niets over deze ervaring omdat ze sceptisch stond tegenover alles wat te maken had met spiritualiteit, bovendien moest ik het zelf nog verwerken. Na een paar dagen had ik haar aan de telefoon en vroeg ik: “Hoe gaat het met Neslihan”, waarop zij antwoordde “Die heeft het Licht gezien”.
Dit verhaal heeft velen in de groep in het hart geraakt, zoals het mij nog altijd raakt als ik de kleine Neslihan van toen nog voor me zie. Ze ontpopte zich als een zelfverzekerd meisje wat geliefd en gezien werd door haar klasgenootjes.

Ook in de Zenweek heb ik regelmatig in mijn eigen donkerte het Licht mogen ervaren en het allergrootste geschenk was de Onvoorwaardelijke Liefde die op de laatste ochtend van bovenaf naar me toekwam, mijn hart doorstroomde en mijn ziel heelde van alle geleden pijn.
Dit kon mede ontstaan in de liefdevolle bedding van de staf, Henk, Anja en Han en natuurlijk door de hele groep. De diepe band die in de stilte is ontstaan is niet in woorden uit te drukken. Een fascinerende en kleurrijke week met een gouden rand. En hoopvol tegelijk omdat wij in onszelf durfden te kijken en daardoor ook weten dat het Licht het niet alleen kan, maar ons nodig heeft als een brug tussen hemel en aarde.

Janny

Het verslag van de sesshin van Janne

Het zou een sterk verdiepende ervaring worden, die begon met de opbouw en aankleding van de ruimtes. Er was volop bedrijvigheid in het gebouw, om op een zorgvuldige en nauwgezette manier de ruimtes geschikt te maken voor de sesshin.

Ik zocht de kok op in de keuken, om de dieetwensen van een paar mensen van de groep door te nemen. De gastvrouw van de abdij hof , had ik inmiddels gesproken om een paar praktische zaken door te nemen.  Zowel de kok als de gastvrouw waren hele vriendelijke en dienstbare mensen. En dat bleek de rest van de week ook zo te zijn. We hoefden maar iets te vragen en het volgende moment was het al gebeurd, in stilte.

Terwijl we met de laatste voorbereidingen bezig waren, begonnen de eerste sesshin deelnemers binnen te druppelen.

Om 16.00 uur zat iedereen klaar in de kring in de huiskamer. Henk gaf uitleg over de sesshin. Verbinden met het hart. En we kregen de koan voor deze week “wat is licht”?
De taken werden verdeeld en het belang van de regels en rituelen tijdens de sesshin werden uitgelegd. Alles is erop gericht om de voorwaarden te scheppen, zodat iedereen veilig zijn of haar innerlijke reis kan maken.

Dan klinkt de gong en zijn we vanaf dat moment stil, stil en geen oogcontact. De innerlijke reis is begonnen. Een reis door vele meditatie rondes. Een reis die de hele dag door gaat, tijdens iedere bezigheid, tijdens de wandelingen door het mooie gebied om het klooster heen, tijdens de maaltijd, tijdens de samu, ieder moment.

Iedere avond was er dokusan, om nog een stukje dieper te gaan. Iedere ochtend waren er boeddhistische oefeningen, om het lichaam met aandacht te ondersteunen, voor tijdens de vele meditatie rondes.

Iedere ochtend was er samu, waarbij het werk op de verschillende plaatsen, aan elkaar geregen werd door een slinger van aandacht, rust en betrokkenheid. De intentie van iedereen om het goed en zorgvuldig te doen was voelbaar. Ditzelfde gold voor de overige taken.

Deze aandachtige beweging werd steeds duidelijker voelbaar. De eenheid van waaruit we bewogen was steeds duidelijker aanwezig. En zo ontstond er een open, liefdevolle en heldere aanwezigheid, waarin iedereen zich gedragen voelde. Daarbij waren de teisho’s momenten van diepere bewustwording.

Iedere dag waren er veel momenten waarop ik een diepe ontroering heb ervaren. En grote dankbaarheid  naar het leven, naar het samen. Naar de liefde, die soms zoveel was, dat ik niet wist wat ik ermee moest.

En s-avonds sloten we de dag af met yaza, de meditatie buiten, bij het water met een koor van kikkers.

Ik vond het een groot geschenk deze week, zo vervullend, zo licht, zo liefdevol en zoveel respect voor iedereen en voor alles wat er was.

Ik wil graag iedereen bedanken, voor het samen mogelijk maken van deze week en met name Henk en Anja, die zoveel aandacht en liefde hebben gestoken in het organiseren en begeleiden van deze sesshin.

Liefs,

Janne.

Sesshin betekent: verbinding met het hart.
Dit was goed voelbaar. Een grote betrokkenheid, liefdevolle vriendelijkheid en zorg voor elkaar maakte deze sesshin een inspirerende gebeurtenis waar we met vreugde op terugkijken.

Hartelijke Zengroet

Henk en Anja