Zittend in meditatie jezelf tot uitdrukking brengen op alle wegen van het bestaan is niet iemand anders worden dan je bent.
Het is zijn wie je bent, nu, op dit ogenblik, zoals je bent.

Hier is de plaats waar je, zittend in meditatie, welkom bent zoals je bent. Met 1 been of 2 benen, met 1 arm of 2 armen.
Hier ben je welkom met je blinde vlekken, je hebbelijkheden en je onhebbelijkheden, je slimme en je domme gedachten, je aanvaarde en je verboden gevoelens.
Hier mag je ongelukkig of angstig zijn, hier mag je een idioot zijn, een grote mislukking, een complete ramp.
Wees gerust, het moet niet, maar het mag.
Hier is de plaats waar je niet iets hoeft te zijn, waar je niets hoog te houden hebt, waar je niets anders hoeft te zijn dan wie je nu, op dit ogenblik bent.

Hier is de plaats.
Het is een plaats die je creëert op je kussen.
Maar als we samen zitten maken we die plaats samen.

In de groep zijn er altijd mensen met wie je je verwant voelt en mensen met wie je geen affiniteit hebt.
Er zijn mensen voor wie je er naar toe zou gaan en mensen voor wie je weg zou willen blijven. Ze zijn er allemaal.
Maar hier is de plaats waar je welkom bent zoals je bent. Ook in de groep, een groep waar je je niet hoeft te conformeren aan een uitgesproken of onuitgesproken verwachting, een groep waar je niet eenzaam bent als je misschien niet helemaal bent als de anderen, een groep waar je niet als een toerist wordt beschouwd als je maar eens af en toe komt.
Een groep waar je welkom bent, niet om samen een kerkje of een sekte te creëren maar om open te zijn, open en mild.

Uit: “Dit is de plaats” door Edel maex.