Je openen voor alle dingen

Omsingeld door koolmezen

Sinds een aantal weken lijkt ons huis wel omsingeld door koolmeesjes. En overal tikken ze tegen het raam. Ze houden het lang vol. Ze fladderen op tegen het raam. Hun kleine snaveltjes maken een tikkend geluid tegen het glas. In eerste instantie vind ik het grappig, in tweede instantie merkwaardig….  Het is alsof die koolmeesjes tegen de ramen aantikken om mij iets te vertellen, maar wat?

Spiegelbeeld verjagen

Ik ben dit schouwspel maar eens aan de buitenkant van het huis gaan bekijken. Vervolgens begrijp ik het beter. De ramen spiegelen nogal. De koolmeesjes vliegen tegen de ramen om hun eigen spiegelbeeld te verjagen… Na even gegoogeld te hebben op internet wordt mijn vermoeden bevestigd. Deze tijd van het jaar zijn de koolmeesjes zeer actief in het verdedigen van hun territorium en ja, het opvliegen tegen de ramen is inderdaad een vaker voorkomend fenomeen, deze tijd van het jaar.

Ego-gevecht

Aha, in gevecht met je eigen spiegelbeeld, dat is mij niet onbekend…. Het is als strijden met je eigen ‘ego’, die dialoog in je hoofd, die eindeloze gedachten-stroom die zich meer bezig houdt met verleden en toekomst dan het hier en nu.

Mijn kleine –ik- die zich zo kan verzetten tegen wat zich hier en nu aandient; Een volle wasmand… de rommel in huis… Ik die op mijn meditatiebankje ga zitten, omdat ik anders bang ben mijn ‘innerlijke rust’ te verliezen… Ja zo is het wel… altijd streven naar hoe het beter kan…Betere moeder, beter in mijn (toekomstige!) werk, betere gezondheid…

Als ik zo naar die koolmeesjes kijk, hoe ze NU op dit moment tegen mijn raam aan fladderen, dan denk ik toch ‘arme stakkers’. Wat een energie verspilling. Dat eindeloos op en neer vliegen tegen de ramen om je eigen spiegelbeeld te verjagen. En dat allemaal om huis en haard te verdedigen.

Zen-begin

Naast mij ligt het boekje Zen-begin van Shunryu Suzuki. Het staat vol met ogenschijnlijk eenvoudige wijsheden:

“Het gaat niet om, een of ander diep gevoel over Boeddhisme te hebben; we doen alleen maar wat we moeten doen, zoals lunchen en naar bed gaan.” “Het vinden van de zin van je leven in de zendo is dus het vinden van de zin van je alledaagse bezigheden.”

En vlak daarna haalt Suzuki, Dogen aan:

“Zen bestuderen is jezelf bestuderen, jezelf bestuderen, is jezelf vergeten, je zelf vergeten is je laten wekken door alle dingen.”

Mezelf vergeten

Ja eenvoudige zinnen, over eenvoudige alledaagse zaken…. En toch ervaar ik zelf hoe groot de oefening is. Juist hier  en nu in mijn alledaagse leven…

Mezelf vergeten. Het lijkt me heerlijk. Het lijkt me een bevrijding.  Geen oeverloze discussies meer met mezelf over hoe het beter of anders kan, geen tegen zin meer. Geen zelf dat tegenstribbelt, moe is en zeurt. Geen zelf dat mij de les leest… (Wie leest nou wie de les?….)

Kan ik mezelf ook ergens per ongeluk in een winkelwagentje laten liggen? Ergens in de rij van de kassa?

Zorgeloos

Jezelf vergeten…. Dat is toch ook wat gebeurt, wanneer je ergens volop van geniet? Je voelt voor het eerst de warme lentezon op je gezicht en voor een moment ben je even een met licht en zon op je huid. Of je gaat op in een bezigheid die je met plezier doet, schilderen, fotografie, wat dan ook… er is in die activiteit een moment van overgave waardoor je volledig in het nu aanwezig bent. Zal Dogen dat bedoelen met jezelf vergeten en je openen voor alle dingen?

Laat ik me nog eens openen voor de koolmeesjes, wat willen ze nog meer zeggen?

Google laat me het volgende vinden na het intoetsten van ‘symboliek koolmees’:

“Koolmees is er om je op te vrolijken en het zonnige, zorgeloze en speelse element in je aan te spreken. Zij vertelt je hoe je kan loslaten en is gericht op mooie dingetjes maken, liedjes uitbrengen. Wanneer zij stilzit, voel je haar wijsheid, de kracht die uit haar lijfje, uit haar ogen straalt. De mees zegt: “mens twijfel niet aan jezelf, aan je koninklijke waarde. Neem je ruimte breeduit in en geniet van het lauwe levenswater. Baad je in rust, en bijt kordaat de appel door. Koester je in je eigen moederlijke warmte en voed je aan de oerbron en geef door aan anderen waar je kan. Schenk liefde aan jezelf, aan allen die het goede waardig beleven. Beschutting? Die vind je in jezelf.”

Mindfull koolmees

Dus de koolmeesjes vertellen mij: Stop met dat gevecht met jezelf, houd je met aandacht bezig met de taak die nu voor je ligt. Stop met denken over wat was of wat gaat komen. De koolmeesjes zijn met hun getik dus een soort ‘mindfulness’ bel, die mij er aan herinnert mijn aandacht te richten:

Adem in adem uit en open je voor wat er nu is…. Inclusief mijn gemopper en tegenstribbelende ego…Zo zal ik met aandacht mijn was opvouwen. …Maar ik begin met een kopje koffie in de zon.